Kısır Saatler (Yamyam Bit'i)

            Çıplak sırtımı soğuk duvara dayadım, sırtımın duvardan daha soğuk olduğunu anladım.

            Kâğıt ve kalemin keşfedilmediği zamanlardan birinde daha yeni yeni insanlar pişmiş et tüketmeye başlamıştı. Etrafta hafta sonu piknik alanını doldurmuş mangalcıların oluşturduğu koku gibi her taraf pişmiş et ve yanık yağ kokuyordu. Kimse kimsenin ateşine kimse kimsenin etine karışmazken çiğ et yemeye alışmış hayvanlar henüz bu duruma alışamamışlardı.

            Ekmek yoktu. Buğdayın keşfine henüz daha zaman vardı.

            Genellikle ateşte pişirilen hayvanlar ceylan, tavşan ve maymun etiydi. Savanalarda kurak zamanların geçtiği şu günlerde diğerleri gibi hayvan eti tüketmek yerine insan etiyle beslenen bir kabile vardı. Bu kabile 20 kişiden oluşuyordu. Günler geçti aylar geçti ve bu küçük kabile daha da küçülerek sadece 3 kişi kalmışlardı.

            Etraflarında avlaya bilecekleri o kadar çok hayvan olmasına rağmen bu kabilede güçlüler güçsüzleri yiyerek yaşamını sürdürme yolunu seçmişti. Kabilede sadece erkekler kalmıştı. Son olarak küçük olduğu için yemeyi erteledikleri küçük bir çocuğun kızarmış etini mideye indirmekle meşgul oldukları sıra da birbirlerinin üzerlerinden gözlerini de ayırmıyorlardı. Birkaç defa birbirlerine saldırıp yeme girişimde bulunduysalar da bu konuda başarısız olup yenilgiyi kabullenmeye başlamışlardı. Etraflarında pek çok kabile vardı. Her şeye rağmen onlara saldıracak kadar güçlü değillerdi.

            Yeni yollar bulmaları gerektiğini biliyorlardı. Neden insan eti yemeye başladıklarını düşündüklerinde işin başlangıcının etraflarına yerleşen aslan sürülerinden korkularına avlanamaz olmalarından kaynaklanıyordu. Eti yenilen ilk kişi kabilenin en yaşlı kadınıydı. Yaşlılıktan öldüğü gün ateşler yakılarak hiç düşünülmeden kızartılan eti afiyetle yenilmişti. Sonrasında bu bir gelenek haline gelerek ve güçsüzler öldürülerek yenilmeye devam edildi.

            Üç erkeğin son insan etini tüketmelerinin üzerinden 5 gün geçmişti. Kimi zaman içlerinde hiçbir kadının olmayışı cinsel isteklerinin baskınlaşması birbirlerine yönelik istekler uyandırsa da bu istekleri kısa sürede yerini açlık hissine bırakıyor ve her şeyi unutturuyordu. Açlık beraberinde öfkeyi ve stresi getirmeye başlamıştı. Arada sırada ağaçlardaki meyveleri tüketseler de bu onlar için yeterli olmuyordu. Artık dayanacak çaresi kalmayan içlerinden biri ayağa kalarak diğerlerini kavgaya davet etmişti. Bu ölümüne kavga da ölen ilk kişi ateşte pişirilip yenilecekti.

            Yüksek sesle bağırışların ardından yumruklar ve taşlarla beraber şiddetli bir kavga başlamıştı. Bu gürültüyü duyan hayvanlardan bazıları uzak mesafeden bu üç adamın kavgasını izliyorlardı. Kavga arada dinlenmelerle beraber devam ediyor, kanın kokusunu alan çakallar ve akbabaların her geçen saat sayılarını arttırıyordu. Bu mücadele bir buçuk gün sürmüştü.

            Kavgayı kazanan olmamıştı. Çatlayan kafatasları, kırılan kemikler, yarılan deriler, dökülen dişler ve kusulan kanlar içinde üç adam da birer saat arayla son nefeslerini vermişlerdi.

            Hayvanların arasında kısa bir sessiz bekleyişin ardından esas ziyafeti şimdi başlatıyorlardı.