Duvar Karşıtı Bir Tablo

Önceleri bir şeyler yapmak için üşenirdim şimdi ise ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Araba kullanış biçimim bile tedirgin, güneşli günde kazak giyin adamlar bile daha cesur geliyor bana… Gündüz oyunları diye yerel bir oyun izlemiştim. Oyunda gece yaptıkları her şeyi gündüz yapıyorlardı. Bu şekilde insanları güldürmeyi amaçlıyorlardı. Farkında olmadıkları mekanikleştikleri bir şey vardı. Bu da gece hava kararır kararmaz yemek yiyip yatmalarıydı. Oyunun tek geçtiği süreç, işinden gücünden gündüze doğru gelen ahali hava aydınlanırken yemek masasına oturur ve yemeğini yer yatardı. Oyunun olay örgüsü bu yemek masasında geçerdi. Sadece bir 5-10 dakikalık bölümü yatağa yatıldıktan sonra ana konuyu ve esas mesajı içerecek sohbetler yapılıyordu. Evin erkeğinin kadına sırtını dönüp uyku şeklini almasıyla oyun biterdi. İşte gerçekte böyleydi. Bir bardak suyu şimdi gidip alıyorum, yine de bilemiyorum o suyu başka nasıl alabilirim. Birazdan oyun bitecek, ...

İşin olmaması gereken tarafındayım, geriye kalan bir tek sandalyeyi bekliyorum. İki ayağını da oynatabilen bir sandalye bu… Gözleri yok, ağzı yok, kulakları yok, sadece bir kaç tane dili var. Bu dillerde gözlerin göremeyeceği yerlerde… Denk gelmişinizdir mutlaka bir sandalyenin size engel olduğuna ve onun önünüzden çekilmesini istemeniz gerektiğine… Bunu her sandalye yapmaz, kimi sandalye kendisine kişilik kazandırır. Öyle ki üzerine oturmaya çekinir, kendinizi sorgulamaya hayat görüşünüzü biçimlendirmeye çabalarsınız. Kendinizi bir girdabın içine somadan önce kafanızdaki sandalyeyi yeniden tasarlayın, gizli bir dürtünün etrafında kenara çekilmenizi isteyenler olabilir.