Duvar Karşıtı Bir Tablo

Uzun boylu erkekti. Ailesinin toplam boyu onun boyuna yetişemiyordu. O yüzden aile boy ortalamasını tutturabilmek için üvey bir evlat almaya karar vermişti. O üvey evladın adı da Annie Jonesti. Saçları o kadar uzundu ki evin en uzun erkeğinin boyuna yetişebilecek kadar bir uzunluğa sahipti. Herkese goatist olduğunu söyler ve kimse ne olduğunu almazdı. Henüz 9 yaşında evlatlık edinilmişti. Herkesin ondan beklentisi emekli bir posta güvercininkinden daha fazla değildi. Tek istedikleri boy ortalamasını tutturmaktı. Annie’in bir gün sakallarının çıktığını fark etmişlerdi. Bir kız çocuğunun müthiş derecede sakalı çıkması ortalığı ayağa kaldırabilirdi. Çünkü aile köselikleriyle meşhurdu. Gün, aylar, yıllar geçtikçe fark ettiler ki kızın sakalları ailenin sakal ortalamasının çok üzerine çıkmıştı. Buna hemen bir çözüm bulmak için bir tane daha evlatlık edinmişlerdi. Bunu özellikle sakalları gür ve hızlı çıkan bir erkek çoğundan seçmişlerdi. İsmi...

Hüzün mü düştü aklına, Sende benim gibi aklını mı kaçıyorsun? Kim kadar yalnız olduğunu düşünüyorsun? Yoksa Sokrates mi? Ama eflatun kokuyordu, her yanı… Yalın ayakla yürüye bilir miyiz? Modern dünya ayaklarımızın altından, Toprağı aldı! Aklıma gelmişken bir kertenkeleyi yakın zamanda bir araba ezdi... Kuyruğu kaldı geriye, O da en az on dakika yaşadı ve öldü. O ölen bizde olabilirdik… Ama biz hala yalnız bir şekil, Yalnızlık yaşasın diye ölüyoruz. Ya sonsuza kadar yaşaydık. Hiç ölmeseydik!