Duvar Karşıtı Bir Tablo

            Bir bardak suyu cebime boşalttım ve ıslak pantolonla hızla koşmaya başladım. Koşarken de sık sık dinlediğim ve bilmediğim bir dilde söylenen şarkının sözlerini uydura uydura söylendirmeye çalıştım.             Burası Kuzey Kutbu, kaçtığım şey bir kutup ayısı ve cebime döktüğüm su çoktan buz kesilmeye başlamıştı.             Koşarken bir sigara yaktım, kullanmamama rağmen bir sigara yakmanın çilesi bambaşkaydı. Çok öksürtüyordu beni… Biraz dinlenmemin zamanı gelmişti. Ayıda çok yorulmuştu. Bir buz parçasının üzerine beraber oturduk ve o bana yediklerini içtiklerini anlattı bende ona gazete başlıklarında okuduklarımı anlattım. Hiçbir şey anlamadı. O kadar olayın nasıl olduğuna, neden olduklarına anlam veremedi.             Cinayetler, tecavüzler, şiddet, hırsızlık ve bi...

Hüzün mü düştü aklına, Sende benim gibi aklını mı kaçıyorsun? Kim kadar yalnız olduğunu düşünüyorsun? Yoksa Sokrates mi? Ama eflatun kokuyordu, her yanı… Yalın ayakla yürüye bilir miyiz? Modern dünya ayaklarımızın altından, Toprağı aldı! Aklıma gelmişken bir kertenkeleyi yakın zamanda bir araba ezdi... Kuyruğu kaldı geriye, O da en az on dakika yaşadı ve öldü. O ölen bizde olabilirdik… Ama biz hala yalnız bir şekil, Yalnızlık yaşasın diye ölüyoruz. Ya sonsuza kadar yaşaydık. Hiç ölmeseydik!