Eskiden gökten balıkların yağdığı zamanlarda insanlar balıklar yere düşüpte parçalanmasın diye çeşit çeşit yöntemler geliştirmeye başlamışlardı. Balıklar ancak kuraklık başladığında göke çıkar yağmurla beraber oradan kendilerini yere atarlardı. Bunu bana Göllüdağ sufileri söylemişti. Hititlerden bile önce bu sufilerin atalarının orada yaşadığı, hatta yanardağın aktif olduğu zamanlarda sufilerden bir talebenin zikir sırasında kendinden geçip kendisini yanardağın içine atarak sönmesine sebep olduğu söylenirmiş... Üzerinde oluşan gölünde onun göz yaşları olduğu rivayet edilirken bunu anlatan sufilerin gözlerinde o anlar yaşatılıyordu. Artık sufilerin yanından ayrılmam gerekiyordu. Çünkü burada bulunuşumun esas sebebi turizm araştırmaları yapmaktı. Oradan ayrılırken sufilerden biri elime kül parçası bıraktı ve bunu gönlümde taşımamı söyledi.
Birden karşıma çıkınca aklım çıktı...