Havanın güzel oluşu ve güneş gözlüklerimin yüzümün yarısını kaplaması bana özgüven getirmişti. Her taraf kar içindeydi. Bu güzel havada kardan dolayı kafede mahsur kalmış terasta yaprakları buz tutmuş çiçeğin yapraklarını parçalıyorduk… Vakit öldürmek için artık yapabileceğimiz bir şey kalmamıştı. Sonrasında iyice şiddetlenen tipi İstanbul'u bir perde gibi örtmeye devam ediyordu. Şiddetlenen karların arasında her şey sakinken bir gergedan kafenin kapısından içeriye girmeye çalışıyordu. Sadece baş kısmını içeriye sokabiliyor geri kalan kısımları ise geçiremiyordu. Sıkıntıdan patlamış insanlar bu olayı daha yakından göre bilmek için kapının önüne toplanmışlardı. Gergedan traktör sesini andıran seslenişiyle yardım istiyordu. Kalabalığı yarıp gelen işletme sahibi gergedana; Defol git buradan, daha önce de gelmiştin ve seni koymuştum. Bu kadarı da fazla artık! Ben de dahil herkes şaşkına dönmüştü. Bu şehirde bırak bu ülkede bile görünme şansı ol...
Birden karşıma çıkınca aklım çıktı...