Gün batımında bir çiçeğin üzerinde 3-4 tane kandamlası gördüm. Sessizce etrafıma bakındım ve dizlerimin üzerine çökerek çiçeğin üzerine işemeye başladım. Çişimle beraber kandamlaları kayboldu gitti. Yüzümde rahatlamanın verdiği tebessümle beraber çiçeğin çoğu yaprakları döküldü ve boyun kısmından kırıldığını gördüm. Çok üzüldüm, ağlayarak oradan uzaklaştım ve dalları sağlam bir ağaç buldum. Kemerimi belimden söktüm ve bir tarafı ağaca bir tarafında boynuma geçirerek intihar eylemimi gerçekleştirmek için son adıma gelmiştim. Bir süre nutuk çekmeyi düşündüm. Sonra vazgeçtim. “Özür dilerim çiçek” diyerek derin bir nefes aldım. ...
Birden karşıma çıkınca aklım çıktı...