Duvar Karşıtı Bir Tablo

            Ülkede çok büyük reklâmlar yapılmış Kusimisu için, Afişler hazırlandı, haber programlarında konuşuldu, oyuncakları yapıldı. Herkes bu gösteri için heyecanlandırıl ve bu gösteri için basılan biletlerin tamamı çıktığı andan itibaren 4 saat içinde tükendi. Organizasyonu yapan şirketin önünde eylemler düzenlemeye başlamıştı. Kimi az sayıda bilet basıldığından kimi de biletlerin karaborsaya düştüğünden şikâyetçiydi.             Herkes bir Japon Balığının nasıl bir gösteri yapacağını merak ediyordu. Bu balıklar 10 saniyede unutmuyor? Nasıl olurda bir şeyler öğrenebiliyordu? Diye sorular etrafında dolaşırken gösteri günü gelmiş çatmıştı.             Gösteri salonu tıklım tıklım dolmaya devam ediyordu. İçeri kaçak yollarla girmeye çalışanlar, sahte bilet ile aynı koltuğu 10 kişi tutanlar içerisi karman çorman olmuştu. Gösteri saatin...

            Bulunduğum yerin rafının 5. sırasından bana bakıyordu. Arada sırada kutuların arasına saklanarak benden korktuğunu belli etse de genel olarak saklanmıyordu.             Çıplaktı. Bir deri bir kemik vücuduyla büyük bir çelişki yaratan kocaman göğüsleri vardı. Sanki onları taşımakta zorlanıyordu.             Kadının boyu bir elimin yarısı kadardı. Yaklaştım ona doğru, yüzümü ona biraz daha yaklaştırdığımda hafiften geri çekildi.             Siyah saçlı, esmer tenliydi. Göğüslerinin uçlarından süt olabileceğini düşündüğüm bir şeyler damlıyordu.             Yüzünü yüzüme en yakın seviyeye getirerek konuşmaya başladı;             “Ben senin müridinim” dedi. ...

Gözyaşların çok pis kokuyordu. Lağım çukuru gibi… Ağlamaktan ellerin kan dolmuş, Gözlerini oymuş bir çivi, Sen yoksun diye midir, nedir? Bende oyuncak bebeklerin gözlerini oydum. Selam, Duyuyor musun? Kediler miyavlıyor. 

            (-)  Bir nehrin kenarında oturuyorum. Su sesiyle rahatladığımı düşünüyordum. Ama kendimi diğer düşüncelerden uzaklaştıramıyorum.             (+) Nedir bu düşünceler?             (-) Çocukluğumda hep eksik kaldım. Oyunlardan, güneşten, dostluklardan…             (+) Güneşten derken neyi kastediyorsun?             (-) Memelerim, bir erkek olmama rağmen engel olunmaz bir utançlık veren memelerim vardı.             (+) Fiziksel görüntünü sevmiyor musun? Yani şöyle sorayım, vücudunda sevdiğin hiçbir yerin yok mu?             (-) Var, tırnaklarım… Onları yemeyi seviyorum.     ...

            Yıldırımları yarattığını iddia ettiği gün tesadüfmüdür bilmez kendisini bir yıldırım çarpmıştı. Bunun sonucunda ayaklarını ve ellerlini kesmek zorunda kalmışlardı.             Evindeki odasında yatağında etrafındakilere sesleniyordu; -          Çok mutluyum, işte gördünüz yıldırımı nasıl da yarattım ve gökyüzüne gönderdim. Diyordu. İnsanlar yinede ona acıyorlardı. Her tarafı yanıklar içinde kolları ve bacakları gitmiş yarım bir insandan başka bir şey değildi. Tekrar konuşmaya başladı; -          Benim Raijin’den, Ukko’dan, Taranis’den, Teşup’tan, Mamaragan’dan, Zeus’tan, Ülgen’den ne farkım var. Benim yüksek bir dağın tepesinde tahtım yok diye mi bütün bu umursamazlığınız ve inanmayışınız…” Susmuştu. Bağırarak konuştuğu için çok yorgun düşmüştü. Etrafındakiler bu adamın daha fazla yaşayamayac...

            Aşağı yukarı her insan gün içinde bir kerede olsa nefes alır. Bunu hiç kimse çürütemez…             Ben bu topraklarda uzun süredir aşıyorum. Her gün buraya birçok büyücü gelir gelmelerinin tek sebebi var. Galmuz adındaki tonlarca ağırlığındaki taşı beyin gücüyle kaldırmaktır.             Taşın üzerinde “Bana dokunmadan yükselirsem eğer evrenin merkezine giden yolu açacaksın.” Yazıyor.             Sizlere pekte inandırıcı gelmedi değil mi? Bana da inandırıcı gelmedi. Çünkü böyle bir taş yok, her şeye rağmen büyücüler bu taşı aramaya devam ediyorlar. Aynı Google Earth üzerinden Atlantis’i arar gibi taşı arıyorlar…             Peki, neden “evrenin merkezine” gitmek istiyorlar? Başka bir şehre, eğer cesaretleri varsa...